Całkowicie się zgadzam, oglądając ten film strasznie denerwowała mnie ta jego bierność. Przeczytałam książkę Jacka Ketchum'a na podstawie której ten film powstał i nasuwa mi się tylko jedna odpowiedź - w jakiś sposób go to fascynowało. Oczywiście że miał dużo możliwości, żeby pomóc jej wcześniej. Ostatecznie zauważa że sprawy zaszły za daleko ale zdecydowanie za późno i moim zdaniem nie umniejsza to jego winy.
Chciałam zaznaczyć że reżyser przedstawił historię z książki, która nieco różni się od prawdziwych wydarzeń.

a ja się z Toba nie zgodze, że to go fascynowało. Mnie sie wydaje, że bierność Davida wynikała właśnie z spacyfiki ówczesnych czasów. Sama się nad tym zastanawiałam po obejrzeniu ale również w trakcie filmu. I myslę, że właśnie w filmie jest odpowiedz. Na początku jest mowa, że były to takie czasy, że nikt w nic nie wierzył, że jeśli coś się działo to przymykało się na to oczy. Ponadto Ruth mu groziła. Jego postawę interpretuję tak: z samego początku David nic z tym nie robił, bo ta przemoc fizyczna i psychiczna nie była aż tak dosadna, a jako, że był to mały chłopiec, myślę, że nie zdawał sobie z tego aż takiej sprawy. Później gdy sprawy zaszły za daleko, David sam się bał i- albo bał się powiedzieć o tym rodzicom albo nie powiedział bo wiedział, że mu nie uwierzą.
Choć zastanawia mnie jeden moment z filmu- pamietacie jak David rozmawiał z swoim tatą na temat bicia kobiet? Odpowiedział mu wtedy, że kobiety są często denerwujące, ale nie wolno ich bić, bez względu na wszystko, i aby się modlił, żeby go nigdy nie widział jak bije kobietę. Wtedy David miał okazję mu o tym powiedzieć. I tu pytanie- dlaczego wtedy mu nie powiedział?

Wydaje mi się, że w tej konkretnej sytuacji po prostu zrozumiał słowa ojca tak, że Meg mogła zasłużyć na swój los. Tutaj odniosę się znowu do książki gdzie w tym momencie David przypomina sobie, że jego ojciec bił kiedyś matkę, w związku z tym jego odpowiedź nie jest jednoznaczna, niby nie wolno bić kobiet ale bywają denerwujące - wniosek są sytuacje kiedy można. Wydaje mi się, że tak to zinterpretował.
A co do jego bierności, nie wątpię że się bał ale ostatecznie zdecydował się jej pomóc - wtedy przestał się bać? Zgodzę się, że początkowo może nie zdawał sobie sprawy ale moim zdaniem mógł jej pomóc dużo wcześniej. Mnie osobiście podczas oglądania tego filmu towarzyszyły 2 odczucia - współczucie tej dziewczynie i złość że on nawet nie próbuje jej pomóc.

Więc mamy odpowiedz. Nie powiedział bo przypomina sobie, że ojciec bił kiedyś matkę. Ale ktoś kto nie czytał książki a oglądał tylko film, tego nie wie ;)
ogólnie postać Divida jest bardzo "dziwna" (nie iwem czy to dobre słowo). Chciał pomoć, bał się, troche go to przerażało, ale nie powiedział nigdy nikomu wprost co widział i co się dzieje w tej piwnicy. Tak myslę, że scena gwałtu i przypalania była punktem kulminacyjnym i po tym David postanowił dłużej nie zwlekac i działać. Myslę, że wtedy dopiero otworzyły mu się całkowice klapki na oczach bo był pewnien że następnego bliższego spotkania z Ruth może już nie przeżyć.

Błagam Cię, jakie klapki na oczach? Nie oceniaj go, jak nie byłeś/nie byłaś w podobnej sytuacji będąc małym dzieckiem, kiedy ktoś mówi Ci, że zabije kogoś na kim Ci zależy, kiedy nie masz oparcia w rodzicach albo boisz się wręcz właśnie tego, że od początku nie zrobiłeś/aś nic więcej aby pomóc, zapobiec etc.

Gdybyś była w takiej sytuacji jako dziecko, to byś zrozumiała, czego David się bał i dlaczego nie powiedział nikomu.

A ja nie odnoszę takiego wrażenia. Na początku było bicie - wtedy były pewne inne czasy, nie wiem, nie znam się, ale nie poleciałabym w takiej sytuacji do rodziców i nie powiedziała o tym. Dlaczego? Pewnie wydawałoby mi się, że to nie moja sprawa itp. Potem już było oczywiście gorzej, ale zauważ, że on wiedział, że to jest złe i chciał, żeby przestali. Może po prostu się bał i nie potrafił tego powiedzieć wprost... Nie wiem, co bym zrobiła na jego miejscu. A to że powiedział matce "Przepraszam", według mnie wyjaśnia wszystko.