Zaczęło się całkiem nieźle. Piosenka, w której zakochałam się już od pierwszego dźwięku i oczywiście Julianne Moore, dla której zdecydowałam się obejrzeć film.
Z minuty na minutę było coraz gorzej. Na jakieś 10 minut przed końcem moja ocena wynosiła 4/10, jednak po scenie w szpitalu spadła do 2/10. I te dwa punkty należały się wyłącznie za Moore, którą mogę oglądać zawsze i wszędzie. Ostatni punkcik dodałam po ponownym wysłuchaniu świetnego utworu, który pojawił się także pod koniec filmu...