Olaf Lubaszenko systematycznie obniża poziom swoich komedii. A wszystko się tak wspaniale zaczęło. Pamiętacie "Sztos"? Perfekcyjna historia, perfekcyjna gra aktorów i perfekcyjna realizacja. Niektórzy porównują "E=mc2" do "Poranku kojota" czy "Chłopaki nie płaczą". Być może pod względem fabuły można się tu zgodzić. Gangsterskie środowisko ukazane na tle fajnej, humorystycznej historyjki. Różnica polega jednak na tym, że ten film nie jest ani trochę śmieszny. A chyba powinien być, prawda? W końcu to komedia. Nie jest też ciekawy, tam naprawdę zupełnie nic się nie dzieje. Nędznych dialogów i mdłej akcji nie jest w stanie w tej sytuacji zrekompensować nawet doborowa obsada.