Muszę szczerze powiedzieć, że zawiodłem się troszeczkę na tym filmie, ale bynajmniej nie dlatego, że jest płytki, niedociągnięty, przesadzony, czy nudny. Zawiodłem się, bo szedłem na komedię w stylu "Poranek kojota", czy "Chłopaki nie płaczą" a dostaję analizę psychologiczna społeczeństwa inteligenckiego na tle struktur mafijnych. Wydaje mi się, że Lubaszenko troszeczkę przesadził z tym zagłębianiem się w zwoje ludzkiego mózgu. Ani z tego nie wychodzi "Milczenie owiec" ani "Pulp fiction", a przecież jego poprzednie komedie były takie lekkie, łatwe i przyjemne. Nie, absolutnie nie sprowadzam tego filmu do parteru, ale z komedią to on ma niewiele więcej wspólnego od "Dnia świra" (no może troszeczkę przesadziłem). W każdym razie film, powiedzmy, jest dobrą odtrutką na chłam kina amerykańskiego, z tym że prosiłbym na przyszłość oceniać takie produkcje raczej jako sensację psychologiczną z elementami komedii, a nie żebym potem musiał przez reszte wieczoru roztrząsać problem paradoksu kłamcy czy kata. Wolę jednak "Chłopaki nie płaczą" - trzeba sobie w końcu w życiu odpowiedzieć na bardzo ważne pytanie... zajebiście... ;)