Piękny, wzruszający i pouczający. Ten film bardzo mnie poruszył i zostawił po sobie trwały ślad:) Jestem pełna zachwytu i podziwu. Oczywiście w szczególności dla Edwarda, pokrzywdzonego, biednego, który niegdyś był niechciany. Jakimś cudem jego życie się odmieniło. Był lubiany i czuł się potrzebny, zyskał nadzieje i może nawet szczęście. Przestał być samotny, świat zaczął się do niego uśmiechać. Niestety później powróciła do niego stara rzeczywistość, jego dawne, smutne życie. Przekonał się, że jednak nie wszystkim ludziom można ufać, nie wszyscy zasługują na jego miłość i poświęcenie. Mimo to sądzę, że ta swego rodzaju przygoda osłodziła mu życie. Poznał kilka wartościowych osób. Teraz żyje ze świadomością, że jest na tym okrutnym, niewyrozumiałym i nieprzyjaznym świecie taki człowiek, któremu na nim zależy, który o nim myśli, i który go kocha. Ta jedyna, wyjątkowa kobieta, której uczucia on odwzajemnia.

Były oczywiście też zabawne momenty, jak to na Burtona przystało. W świetny sposób sparodiowana amerykańska codzienność.

Pozdrawiam