Wlasnie przed doslownie minutka skonczylem ogladac Edwarda. Dzis widzialem go po 13 latach, prawie go nie pamietalem i ten film naprawde jest piekny. Wzruszyl mnie moment gdy ten policjant jako jedyny (nie liczac Kim) zobaczyl w nim czlowieka i sie martwil czy nic mu sie nie stanie. Od tej sceny im blizej konca coraz bardziej mialem oczy zalane lzami i od sceny gdy Kim sie do niego przytulila plakalem jak bobr i nie moglem sie uspokoic. Jeszcze teraz piszac te slowa mam mokre policzki od lez...
Film jest naprawde wspanialy i wzruszajacy, ale podejrzewam ze mi sie on tak bardzo podoba gdyz patrzac na Edwarda widze w nim samego siebie...