Ech, z trudem piszę te słowa ale niestety seans "Elegii" zakończył się dla mnie traumatycznym wręcz zawodem. Ten film powinien mi się podobać, wystarczy podać nazwiska Cruz, Kingsley, Sarsgaard i Clarkson. Wszyscy oni należą do moich ulubieńców i widzieć ich razem na ekranie to marzenie. Niestety w przypadku "Elegii" marzenie zamieniło się w koszmar.

Nie wiem, być może nie trawię prozy Rotha ("Piętno" filmowe też mi się nie podobało), ale szczerze mówiąc nie widzę w tym filmu. Toż po prostu czytana książka opisująca lęki związane z uświadomieniem sobie przemijalności czasu, życia, młodości. I Kingsley czyta Rotha pięknie. I chętnie przesłuchałbym cały audiobook nagrany z jego głosem. Jednak po co film. Dla zdjęć? Tak, Cruz jest fotogeniczna i trudno zepsuć sceny z jej udziałem, ale to wiedzieliśmy już od dawna. Połowa rzeczy i tak wygadana zostaje z offu, zostają więc nic nieznaczące scenki rodzajowe. Czasem nawet smakowicie podane (wyśmienity Hopper), ale nie składa się to w całość.

Szkoda, oj wielka szkoda.