"Estheppan" to moje pierwsze podejście do twórczości indyjskiego reżysera Govindana Aravindana. Twórca to dość enigmatyczny - nieraz spotykałem się z opiniami na temat jego geniuszu i reżyserskiej wybitności - sęk w tym, że nigdy nie byłem w stanie zweryfikować tych informacji, jako że filmy jego zwyczajnie nie były nigdzie dostępne. Do dzisiaj zresztą większości jego filmów ze świecą szukać - "Estheppan" jest tu o tyle wyjątkiem, że na youtube można zobaczyć ów film nagrany z telewizji (ze wszystkimi tego minusami). Wracając jednak do meritum - Aravindan póki co okazuje się reżyserem solidnym, ale nie wybitnym. Film stanowi indyjskie kino artystyczne - toteż nie wolno kojarzyć go z Bollywoodem, a raczej z reżyserami jak Satyajit Ray czy Ritwik Ghatak. A jednak do poziomu twórczości ww. wymienionych dość daleko. Tym niemniej otrzymujemy spokojnym rytmem toczącą się opowieść obyczajową, rozgrywającą się w chrześcijańskiej, indyjskiej wiosce, gdzie tytułowy bohater (Estheppan to po angielsku Stephen, czyli po polsku Stefan) jest samotnym malarzem motywów religijnych i bodaj mistykiem. Jego sława dociera również do ludzi spoza rodzinnej wsi (m.in. białych Anglików), zaś dziwne zachowania wzbudzają zaciekawienie i niepokój społeczności. Poza przedstawieniem pewnego fragmentu życia głównego bohatera, nie ma tu żadnej społecznej analizy postaw czy daleko idących wniosków, rozliczeń itp. Poprawnie nakręcona pozycja pokazująca życie w innej kulturze.