Piaszczysty krajobraz. Mąż i żona. odwiedziny rodziców. przyjazd prezydenta. ukrzyżowanie chrystusa...
w tych odnośnikach możemy skrócić cały film.
Lech Majewski niczym Pasolini czy Szulkin rozprawia się z mitem o bohaterstwie i pokazuje jacy to ludzie są głupi i przywiązani do przedmiotów. O tak mości panowie ! podobieństw do twarogu czy Gagi nie da się uniknąć zwłaszcza,że i one nie mogły obejść się bez wszechogarniającej głupoty ludzkiej.
Główny bohater Wes,wydaje się być anty podsumowaniem tego co w ameryce najgorsze. swoją postawą próbuje przeciwdziałać otaczającemu chaosowi,by sam stać się jego ofiarą.
film ma charakter dokumentu przyrodniczego :> (przynajmniej w pierwszych scenach) z potęgującą go groteskową muzyczką Kaczmarka.
aktorzy znakomicie wcieli się w role super-celowo tępo wypowiadając kwestie (jak już to połowa)nawet jeżeli chodzi o sprawy życia i śmierci (Rabbits Lincza jak nie wiadomo o co loto) zaś surrealistyczny klimat,zapewnia nam scenki rodem z filmów Alejandro Jodorowskiego (zwłaszcza z Kretem miałem skojarzenia,wiecie ten wszechogarniający piasek wsypujący się do ust rewolwerowca i jego dziwy gdy się kochają).

ciekawie zaplanowane jest,że obraz podzielony jest na krótkie rozdziały z Bibli,i tak mając np.(no nie pamiętam który) widzimy tylko ujęcie żony z mężem i przechodzimy do następnego. Czasami wogóle to nic nie ma wspólnego ze świętą księgą (chyba,że zapaleni księża wyłapią aluzje),i od chuja Majewski niektóre rzeczy wziął,ale to nieważne.
mamy tu przecież do czynienia z ostrą satyrą,więc na poważność nie ma co liczyć.
i tu dwie sceny Lechowi niesamowicie się udały.
o rozmowę Wesa z martwym Chrystkiem oczywiście mi się rozchodzi no i zamach NASZEGO PANA <przy użyciu mołotowa ?> na prezydenta.
czegoś tak pomyślanego nie ma chyba nawet sam Żywot Brajana czy inne parodystyczne gówno.

DOSYĆ PIEPRZENIA Zajebisty to film i nic tego nie zmieni.
<w sumie sam Majewski mógł wyskoczyć z czymś takim na końcu :>

8+/10