Ten niemy film, przedstawia dwójkę schludnie ubranych ludzi, poruszających się zatłoczoną ulicą Londynu. Obaj niosą doniczki z palmą kokosową, które wydają się dość bezpośrednim symbolem tropików. Pomimo utrudnień przysparzanych przez rośliny, wzmożony ruch i konieczność właściwego odnalezienia się w mieście, poruszają się żwawo i zdają się szybko przystosowywać do warunków, nawet z palmami wyraźnie wystającymi ponad ich głowy. Bohaterowie bardzo szybko oddalają się od kamery, po chwili prawie znikają z kadru. Idąc naprzeciw tłumowi, zwinnie wsiadają do piętrowego autobusu. W ostatniej scenie, jeden z mężczyzn macha ręką w kierunku kamery, kiedy autobus oddala się z przystanku. Film nawiązuje do piosenki Boba Marleya o tym samym tytule z 1977 roku. To poetyckie i bardzo metaforyczne rozważenie doświadczeń i migracji czarnej społeczności.