...bo nimfomanką nazwać Almy jeszcze nie można. Zaczyna się wyjątkowo niedorzecznie i potem tak kręci i kręci... I problem bohaterów może wydawać się dziwaczny i bezsensowny, jednak tylko dla 'starych pryków' (nikogo nie chcę urazić ;)). Bo młodzież w tym filmie chyba odnajdzie siebie, swoje odbicie w którymś z kilku bohaterów. Chyba, bo większość z tych bohaterów to dziewczyny i akurat na temat problemów nastolatek ciężko mi się wypowiadać, poza tym jednak ładnych kilka lat minęło, odkąd byłem rówieśnikiem bohaterów i może już tak tego nie czuję. Młodzież jednak ma inne problemy, wszystko przeżywa silniej, to i taka głupota może wydawać się końcem świata. Mimo tego wszystkiego odczuwam jednak, że film jest adresowany głównie do ludzi dorosłych, zachęcając ich do interesowania się życiem swoich dzieci i pomocy im. W końcu ten bunt głównej bohaterki wynika również z braku akceptacji dla jej rozwijającej się seksualności, odrzucenia tego, zamknięcia się. Cóż, parafrazując słowa pewnego księdza-filozofa 'spieszmy się kochać dzieci, tak szybko dorastają'. To właśnie dorośli mogą wyciągnąć największą lekcję z seansu i bardziej otwarcie rozmawiać o 'tych sprawach' w naszym jakże pięknym i pruderyjnym kraju. Zabawne tylko, że taki film powstał w Norwegii, kraju słynącym ze sporej otwartości i liberalizmu... Prawdopodobnie za kilka lat sam już zupełnie nie będę rozumiał tego filmu, dziwił się zachowaniu młodych bohaterów, póki jednak jestem w miarę młody i nie zapomniałem, jak żem cielęciem był doceniam 'Turn me on'. I na specjalną uwagę zasługuje bardzo dobra gra aktorska, zważywszy na niewielkie lub zerowe doświadczenie aktorów i trudne role, jakie im przyszło zagrać.