Ja mam odczucia podobne do Gilliama tj. lubię jego filmy bo nie są amerykańskie.

Oczywiście dla aspirującego czarodzieja ekranu korzystne może być zawarcie cyrografu z diabłem w zamian za nowe czary bądź siłę przenoszenia gór przy pomocy jego siły roboczej.
Jednak w przypadku Zemana po prostu już nie jest możliwe pomieszczenie więcej sztuczek w jego rękawach.


A zaprzedanie duszy mogłoby odbić się nieprzyjemną czkawką w jego pracach.

coś w tym jest, przyjacielu, bo zeman całkowicie wyczerpał estetykę w której był się poruszał - przydałby się jakiś skok kwantowy za jaki uważam właśnie owe konszachty z diabłem.. niedoszły, niestety.

cenzura to rzecz zbawienna, wprawdzie potrafi stłamsić, skundlić, ale potrafi też wznieść poziom twórczego ludzkiego ducha w zupełnie inne, dziewicze rejony obrazowego myślenia.. oczywiście o ile ten duch podoła.. szkoda, że zemanowi nie nie był dany ten dodatkowy wstrząs, ta trajektoria.. kto wie, co by z tego finalnie wyrosło.. gruszki na wierzbie? śliwki na sośnie? a może coś daleko bardziej przewyższającego coś na on czas zastanego..