Jedna z trzech najnowocześniejszych fortyfikacji pierwszej wojny światowej w Europie: Fort XIII "Sans Rideau" w twierdzy Przemyśl. Dwaj oficerowie z armii rosyjskiej zostają zasypani w jego wnętrzu po wybuchu ciężkiego pocisku. Mając dostęp do wody i ogromnych zapasów żywności, bez paniki oczekują na pomoc. Porucznik znajduje zeszyt i zaczyna prowadzić dziennik, szuka wsparcia w rozmyślaniach i modlitwie; kapitan systematycznie uszczupla zapasy rumu. Oprócz czasu ich największym zagrożeniem stają się stada szczurów. Kapitan popada w obłęd, staje się agresywny, w końcu popełnia samobójstwo. Porucznika coraz częściej nachodzą halucynacje, w których pojawia się rodzina, pałac, piękne kobiety. Jego egzystencja zostaje całkowicie podporządkowana rzeczywistości wyimaginowanej. By zapanować nad czasem, buduje zegar wodny, zaprzyjaźnia się ze szczurami, które karmi i z którymi rozmawia. W takim stanie znajdują go robotnicy rozbierający bunkier.
Jednolita ciemność. Z mroku z czasem wyłaniają się obrysy przedmiotów i szachownice cieni. Na tle szarych ścian błąkają się dwaj mężczyźni, brudni i podobni do jaskiniowców. To dwaj żołnierze, którzy zostali uwięzieni w jednym z fortów twierdzy Przemyśl. Na zewnątrz chyba wciąż trwa I wojna światowa, ale nie ma to już większego znaczenia. Bohaterowie muszą teraz stawiać czoło ogłuszającej ciszy, natrętnym myślom i wszędobylskim szczurom. Jednego prowadzi to do rozpaczy, a drugiego – do przemyśleń i wspominania przeszłości. "Fort 13" to prawdopodobnie najbardziej enigmatyczny film Grzegorza Królikiewicza. Chociaż nawiązuje do rzekomo prawdziwej historii, odznacza się daleko posuniętą umownością. Fort, składający się w równym stopniu z tego, co widać, jak z tego, czego nie widać, staje się tu czymś na kształt pustelni lub celi w klasztorze. Miejscem, gdzie z dala od życia doczesnego można nawiązać kontakt z wszechświatem.
opis festiwalowy
