Film ma bardzo ciekawy klimat, ale jednak dużo braków. Po pierwsze
przydługi. Po drugie aktorzy za mało z siebie dali, postaci za mało się
zmieniają w miarę upływu wydarzeń i lat. Stuart niby taki strasznie
zakochany, a mało z siebie tego pożądania wykrzesał, przydałoby mi się
trochę drapieżności jak z "Królowej potępionych". Za długo dojrzewa w
tym filmie, Theron wygląda przy nim jak stara wyjadaczka. człowiek się
głowi: jaki idealista, niewinny chłopiec, a taki zakochany w
puszczalskiej, płytkiej pannie.
Penelopa zupełnie blednie w tym filmie przy Charlize Theron. Dużo lepiej
wypada w scenach ze Stuartem. Pasują do siebie w tym filmie.
Theron chyba dobrze zagrała, skoro nie lubiłam jej w tym filmie ;) ale
to też za mało, myślę, że jako jedyna z tej trójki miała możliwość
stworzyć magnetyczną, uwodzicielska, skomplikowaną postać, bo potencjał
w scenariuszu był (w przeciwieństwie do roli Guy'a). Przecież Sharon
Stone w nagim instynkcie też gra kawał wrednej baby, ale dzięki jej
urokowi, magnetyzmowi, inteligencji i tak ja lubimy ;) W Gildzie widzimy
człowieka dopiero pod koniec filmu, bo te poprzednie przebłyski miłości,
prawie nie zauważone przechodzą.
na mnie z całego filmu największy ładunek emocjonalny miały sceny
spotkania Stuarta i Penelopy na wojnie, po prostu przyjaźń, miłość i
śmierć.