Nic dodać nic ująć. Taki właśnie jest ten film!

Miło mi, że tak postrzegamy ten film:)

Jednemu i drugiemu do miana geniuszy brakują lata świetlne. Sytuacja banalna - jakiś redaktor w końcu odkryje jakiegoś pisarza, co ewentualnie dopiero po latach będzie (jeśli!) coś znaczyło. Wolfe, Wolfe... a któż to jest, u diaska? Pisarz, wiem.

Pytasz mnie o to? Max Perkins był wydawcą i odkrył Francis Scott Fitzgerald, Ernest Hemingway i tu chyba nie mamy wątpliwości, że są Wielkimi Pisarzami...co do Wolfe, to nadrabiam braki i jak zapoznam się z jego literaturą, to dam znać, czy jest rzeczywiście Wielkim Pisarzem:) Pozdrawiam, miłego

Fitzgerald i Hemingway są WP? Raczysz żartować - oni, a właściwie ich proza - egzystują gdzieś między pisarskimi celebrytami a literaturą wagonową. Odwzajemniam pozdrowienia.

Co masz do literatury wagonowej?...sama kwintesencja :) Pozdrawiam:)

Dopowiadam, oczywiście - moim zdaniem: jest to literatura pełna pretensjonalności, łatwości stylistycznej, cienka poznawczo, coś jak telenowela.

dołączę do martwej już dyskusji, pasowałoby zdefiniować kim jest Wielki Pisarz, bo w dzisiejszych czasach błędnie uważa się,że im bardziej popularny, tym bardziej uzdolniony

Obecnie lansuje się "nazwiska", a wyznacznikiem wielkości pisarza jest wielkość nakładu i - co za tym idzie - kasa. Dawne wielkości są z kolei zapiane na stronach historii literatury i ich "wielkości" strzegą smutni literaturoznawcy. Fitzgerald i Hemingway są popularnymi, niezłymi pisarzami, ale - nie tylko dla mnie - średnimi.

Bardzo ciakawe spojrzenie na film - zwłaszcza to zdanie, że geniusze byli dwaj:) tj. i pisarz i redaktor:)

Widzisz - ja zupełnie nie pomyślałam o Perkinsie jako o geniuszu:). Był dobrym redaktorem, umiał oceniać prozę, miał tzw. dar doceniania tego co dobre. Ale czy to ma coś wspólnego z geniuszem tj. osobą, która tworzy coś przełomowego?? To tacy ja Faulkner, Hemingawy, Walfe coś stworzyli. Wpływ na nich miało wielu ludzi - od redaktorów, po żony i kochanki. Ale oni pisaliby tj. tworzyliby - nawet gdyby nie było kogoś takiego jak Perkins itp. A Perkins nie istniałby - gdyby nie tacy jak Hemingway itp.
Na Wolfe akurat zwłaszcza przy pierwszej powieści największy wpływ miała jego kochanka, która zapewniła mu byt, pieniądze, namówiła, by rzucił nauczanie i zaczął pisać. A i jej zachowanie wobec Wolfea to nie geniusz przecież:). Ale gdyby nie ona, to Wolfe może by w ogóle nie zaczął pisać:) i nigdy by nie spotkał Perkinsa:) itp.


A co do filmu - to uważam, że jest ciekawy, ale trochę dziwny. Jakby scenarzysta nie umiał się zdecydować czy między Perkinsem a Wolfem było bardziej partnerstwo, przyjaźń, czy uczucia synowsko-ojcowskie czy nawet miłość (bo przecież ta cała scena w pustym mieszkaniu i na dachu - chyba z uczuciami synowskimi nie miała nic wspólnego??). Lubię bardziej jasne zaznaczenie sprawy - zwłaszcza, że ostatni list Wolfa do Perkinsa jest dość poruszający.
Czyli, uważam, że scenariusz tego filmu jest taki za bardzo pourywany - przez to cały dramat bohaterów trochę niknie.

Geniusz i szaleństwo...cienka granica. Dziękuję za wypowiedź i spostrzeżenia otwierające inne spojrzenie:)

Ja właśnie obejrzałam ten film i jest on godny uwagi przede wszystkim ze względu na aktorstwo, zdjęcia i dobry scenariusz.Oprócz głównych bohaterów bardzo dobrze wypadł Guy Pierce, Nicole Kidman z trudem poznałam (inny kolor włosów,dobry botoks).Małą rolę zagrała Vanessa Kirgby ( bardzo ją polubiłam za rolę księżniczki Małgorzaty).Co do literatury, muszę nadrobić trochę żeby się móc wypowiadać.Niemniej jednak, na pewno wtedy w tych czasach pióro bardziej znaczyło niż pieniądz,obowiązywały inne standardy.Dzisiaj co by tu powiedzieć, wiele rzeczy spłyciło się.