Mnie w pierwszej części irytowało to nagłe przejście od historii Stuarta i Astrid do Beatlemanii. Również żadnych wzmianek o najważniejszych koncertach jakie się odbyły (z tym na stadionie Shea na czele-do dziś to jeden z 3 najważniejszych koncertów w dziejach muzyki). Również utwory Beatlesów (Money, Roll over Beethoven, You can't do that, And I love her) były przeciętne. W takim dokumencie powinny brzmieć ich największe hity z tamtego okresu.

Faktycznie strony koncertowej zabrakło.

Nie tylko nie brakuje, a nie powinna: Film wykorzystał piosenki, których Harrison był autorem (żeby pokazać jak krzywdzące jest jego pomijanie przy ewidentnych płodnych geniuszach - Lennonie i Mc Carttneyu). Tymczasem Ta piosenka to cover jakiegoś starocia amerykańskiego z przełomu lat 50 i 60 - ych. Film traktuje o GH jako twórcy piosenek - na napisach końcowych jest bardzo długa lista piosenek jego autorstwa. Taka była intencja autora. Nie o wykonawcy.

Pierwsze słyszę, że takie były założenia, żeby przedstawić Dżordża wyłącznie jako autora. Myślę, że intencją twórców filmu było przedstawienie Dżordża w sposób jak najbardziej kompletny. Pominięcie szczególu jakim był jego największy przebó w karierze jest niedopuszczalny. To, czy był to cover, czy nie, jest drugorzędne.

I nie zrobili tego przypadkiem albo przez przeoczenie? Widać takie było założenie.

Myślę, że większą rolę odegrał tu snobizm. Scorsesemu zwyczajnie nie pasowała ta luzacka piosenka do wizerunku Świętego Dżordża. A szkoda.