Przeciętny slasher, ale i w nim znalazło się coś oryginalnego. Psychol nosi kostium niedźwiedzia, maskotki drużyny piłkarskiej. Przebranie absurdalne, ale skuteczne: uśmiechnięty miś nie wzbudza podejrzeń u żadnej z cheerleaderek, póki nie pokaże pazurków (tzn. ostrzy ukrytych w rękawicy) - wtedy jest już za późno na salwowanie się ucieczką i ślicznotki kończą z gardłem rozerwanym na strzępy!

Co jeszcze zwraca uwagę oprócz zabójczego misia? Spostrzegawczy dostrzegą tu dwie aktorki z klasycznych slasherów. Lauren-Marie Taylor bardzo wyładniała od roli Vicky w PIĄTKU TRZYNASTEGO 2 (1981). W GIRLS NITE OUT jest lokalną femme fatale i również w tej roli czeka ją marny koniec. Carrick Glenn dostała niestety o wiele mniejszą rolę niż w THE BURNING (1981), gdzie przypadła jej w udziale seksowna scena pod prysznicem. Tutaj jest grzeczną dziewczynką i nie rozbiera się (widzimy ją głównie w sweterku) - szkoda. Reszta obsady nie jest mi znana, chyba nikomu nie udało się zrobić kariery.

Film, krążący również pod tytułem THE SCAREMAKER, ma dwie podstawowe wady. Po pierwsze, jest zdecydowanie za długi, trwa przynajmniej o 10 za długo, sporo scen należałoby wyciąć. Po drugie, dużo miejsca poświęcone jest osobie lokalnego DJ-a w obciachowym, kolorowym wdzianku. Nie dość, że facet denerwuje samym wyglądem, to na dodatek ma poważne braki w płytotece i puszcza w kółko jeden utwór: "Yummy Yummy Yummy I Got Love In My Tummy". Fajna piosenka, ale powtórzona 5 razy na przestrzeni kilkudziesięciu minut zaczyna nudzić. Chyba że miała być tematem przewodnim filmu. Trudno w to uwierzyć, ale skoro sympatyczny misio może okazać się mizoginistycznym zabójcą (wykrzykującym podczas zabójstw tekstu w rodzaju: "You dirty slut!"), wszystko jest możliwe.