Russell Crowe wygląda w tym filmie jak młody bóg! Jego bohater jest odważny, honorowy, ale też surowy. Jedna z moich ulubionych scen, to III walka Maximusa, kiedy na arenę wychodzi sam. Generał , który stał się niewolnikiem z obrzydzeniem i złością spełnia swój obowiązek jako gladiator - zabijając przeciwnik ów. Jedna z piękniejszych, metaforycznych scen to ta, podczas podróży przez pustynię w karawanie niewolników, gdzie wizje pół przytomnego legionisty przeplatają się z rzeczywistością. Do tego dodajmy szalonego i ambitnego Kommodusa – genialny, stworzony do tej roli Joaquin Phoenix. Szczególnie utkwiła mi w pamięci scena, kiedy Kommodus dowiaduje się od ojca, że nie zostanie jego następcą - jego twarz pełna emocji (gniewu, smutku, furii, rozczarowania) nad którymi próbuje zapanować oraz scena podczas obrad Senatu gdy Gracchus próbuje ośmieszyć Kommodusa – coś pięknego! Nie muszę nawet wspominać o kostiumach, scenografii i muzyce, które są rewelacyjne…