Wprawdzie są tam typowe sceny batalistyczne - nudne dla mnie trochę - nie wiem- nie podnieca mnie widok mordujących się ludzi - szczególnie te na arenie - to przecinanie na pół itp. Ja wiem, że tak było, ale mimo wszystko zawsze mam wtedy ochotę wyhaftować.
Pięknie natomiast pokazany jest motyw tęsknoty za rodziną głównego bohatera. Nie tylko wtedy, gdy ma wizje powrotu do domu, czego symbolem jest to przeczesywanie ręką łanu zboża, ale też jego rozmowy z towarzyszami, gdy pojawia się coś w rodzaju mistycznego przewidywania swojej śmierci i spotkania z kochanymi osobami.