Określiłem swój stosunek do jakości tego filmu na 9 ptk. Jest to z pewnościa kwestia sentymentów, ale nie miejsce by o tym szerzej pisać. To nie jest film historyczny, to jest film fantasy, i co ciekasze: nie jest to jego wadą. Myślę, iż Scott jest inteligentniejszym reżyserem niż mogliby sądzić niezbyt uważni widzowie "Gladiatora". Czy ktoś z Was potrafiłby oglądać np.( odwołajmy się do sztampowego przykładu, by być zrozumianym )"Antygonę" z wypiekami na twarzy? Ridley Scott dał nam prawie klasyczny dramat( prawie, bo kino wbrew pozorom ogranicza możliwości w tym przypadku ). W takiej interpretacji nawet ostatnie sceny filmu potrafią się wybronić ( mamy aktorów wychodzących na scenę wielkiego tearu, którzy prawie kłaniają się widzom ). Mam nadzieję, że może nawet komuś pociekły łzy, co bez wątpienia nie jest przejawem doznanego "katarsis", ale myślę, że to już blisko do sedna nie do końca zrozumiałego zjawiska. "Gladiator" cały przesiąknięty jest mitem, czerpie z matrycy rzeczywistości i stąd pozory schematyzmu. Powielania wątków bardzo trudno jest uniknąć, jeśli ktoś twierdzi inaczej niech udowodni to Dziełem. Ja jednak nie niszczyłbym słowem krytyki wartości, które siłą rzeczy powinny być powtarzalne. I wydaje mi się, że nadal mogą być atrakcyjne.