Giallo od Bruno Mattei? To już brzmi co najmniej intrygująco. Na dodatek naprawdę udane. Muszę przyznać, że sam się tego nie spodziewałem. ;)

Historia jest dość prosta i można mieć wrażenie lekkiego deja vu ale trzeba przyznać, że ma potencjał. Stara się zmylić widza na mniej lub bardziej udane sposoby, gubi tropy, podsuwa fałszywe podpowiedzi. Nieźle. Ostatecznie też zaskakuje nienajgorszym twistem i historia ogólnie rzecz biorąc ma sens. Niby nic wielkiego ale znając inne tytuły od Bruno miałem pewne obawy czy aby wszystko tu będzie trzymało się kupy. (Czyżby powodem było odstawienie nadwornych scenarzystów w postaci duetu Fragasso i Drudi?)

Na plus też postać mordercy, czarne rękawiczki, maska, nóż i czasem też... drylownica?! :O Ale czaderskie narzędzie zbrodni! Szkoda, że na tym polu film nieco zawodzi. Pierwsze morderstwo jest ostro porąbane i krwawe. Niestety potem morderca chyba traci zapał bo albo widzimy zabójstwa z offu albo są one zupełnie bezkrwawe. Sytuacja poprawia się dopiero w finale. Trochę szkoda, bo akurat Mattei przeważnie lubił wciskać gore gdzie tylko się dało a tu jeszcze miał do pomocy swojego wieloletniego partnera od efektów specjalnych Franco Di Girolamo.

Pod względem realizacji z pewnością wyróżnia się niezła ścieżka dźwiękowa, chociaż momentami miałem wrażenie, że utwory nie do końca pasują do konkretnej sceny. Zdjęcia wypadają raczej przeciętnie, podobnie jak aktorstwo. Nie brakuje cringowych momentów ale tym razem nie jest tak źle żeby wzbudzało to wybuchy śmiechu i nadawało filmowi niezamierzonej wartości rozrywkowej. ;)

Podsumowując, naprawdę pozytywne zaskoczenie. Kawałek ciekawego giallo, które nie jest może w żaden sposób wybitne ale z pewnością jest całkiem porządne. Nie nudzi, potrafi wciągnąć a morderstwo otwierające film jest zdecydowanie warte zobaczenia. Jak na Bruno Mattei to więcej niż można się było spodziewać.