Film stawia jedno z najważniejszych pytań nurtujących dzisiejszą Polskę: ile osobistej autonomii jesteśmy w stanie oddać w zamian za poczucie bezpieczeństwa? Czy podporządkowanie się regułom — społecznym, politycznym, obyczajowym — nie jest współczesnym odpowiednikiem klatki, z której bohaterki „Glorious Summer” starają się wydostać? Czy indywidualny bunt, wyjście poza własną strefę komfortu, możliwe są w świecie, w którym nieustannie podkreśla się wartość stabilności? Dążenie do „świętego spokoju” wymaga kompromisów — czasem tak głębokich, że prowadzą do zatracenia samej istoty wolności. Oby nam się to nie przydatzyło. Chociaż optymistką niestety nie jestem.