Gdy rozum śpi, budzą się demony. Ożywa też talent i namiętność... Przekonuje się o tym tajemniczy malarz-filozof o nieprzypadkowym imieniu Płaton. Pragnąc poznać receptę na wieczność żywota, sięga po mroczne praktyki i środki, by w końcu stworzyć swego człowieka doskonałego. Wkrótce ożywia on także kobietę ze swoich snów - „to tylko wosk, a jednak sam diabeł byłby z niego dumny” mówi. Jednak zabawy w Stwórcę rzadko dobrze się kończą...

Film Teptsova to uczta audiowizualna - rozgrywająca się na początku XX wieku baśń z elementami filozoficznego horroru skąpana została w niesamowitej przygaszonej palecie barw, ozdobiona cudowną muzyką i wnętrzami czy plenerami. Zachwyca scenografią, kostiumami i doborem ról. Szkoda, że fabuła rozwija się bardzo niespiesznie, a scenarzystom nieco zabrakło pomysłów... już po świetnym prologu. Dalej „Mister Designer” wciąż fascynuje, ale potrafi nieco znużyć czy nawet uczynić widza obojętnym na problemy bohatera. Może stwierdzono, że warstwa wizualna wystarczy? Oprócz niej, sporą niespodziankę sprawiają tu nawiązania do Fausta, słychać też echa historii Pygmaliona, znajdzie się tu kilka filozoficznych nowinek i interesujących dialogów. Jest teatr, jest kino, człowiek i przyroda, są miłość i śmierć, ciało i krew, anioły i demony...
Niemal zapomniany dziś „Gospodin Oformitiel” to niewątpliwa gratka dla fanów wschodnioeuropejskiego kina, tak dziwnego i niezależnego jak tylko się da. Ja daję szóstkę z plusem.