Przyznam się szczerze, że długo się na to zbierałem, ponieważ...hmm...można powiedzieć, że się bałem. Pan Miike robi dość nietypowe filmy. Na pewno ciekawe i posiadające mnóstwo walorów artystycznych, ale też bardzo okrutne i obrzydliwe. To oczywiście stanowi o ich oryginalności, ale sam nie wiem, czy taka dawka przemocy jest na moje nerwy:) Jednak do rzeczy...Co mogę napisać o "Grze wstępnej"...Osoby, które nie znają twórczości tego japońskiego reżysera albo nie słyszeli o tym dziele, wezmą ten film za melodramat z elementami filmu obyczajowego. I słusznie, ponieważ przez większość tym właśnie jest "Gra wstępna". Ale tylko z pozoru...Już od samego początku pojawiają się znaki, które zwiastują coś mrocznego i tajemniczego, coś...złego. Widz - w przeciwieństwie do głównego bohatera - prawie od razu orientuje się, że Asumi, dziewczyna, którą poznaje bohater, nie jest taka niewinna, jak mogłoby się wydawać. Kilka kolejnych scen jeszcze bardziej uświadamia nas o tym. Od tej pory oczekujemy tylko, aż wydarzy się coś złego. I wiemy, że na pewno coś takiego będzie miało miejsce. Jednak Miike postanawia zmylić widza, wprowadzając wątki surrealistyczne, mieszając jawę ze snem i pokazując różne retrospekcje. To, czy damy się mu oszukać, zależy tylko od nas. Lecz, jak wiadomo, najważniejszy w "Grze wstępnej" jest finał. To już Miike w czystej postaci, perwersyjnie pokazujący co obrzydliwsze i przerażające sceny. A widz autentycznie jest przerażony. Czemu? Bo to, co przeżywa bohater, może zdarzyć się każdemu z nas. Może brzmi to absurdalnie, ale taka jest prawda. Nigdy do końca nie poznamy drugiego człowieka i nie dowiemy się, na co naprawdę go stać. I to jest właśnie najstraszniejsze...