Greendale to prosta historia o rodzinie Green’ów, o ludziach z małego miasteczka, których życie opowiedziane słowami piosenek Younga, toczy się w granicach wyznaczonych przez mapę najbliższej okolicy. Greendale to galeria postaci, które tworzą niezwykłą aurę tego filmu. Wojująca nastolatka, senior rodu z dubeltówką, ojciec - niespełniony artysta, diabeł-dowcipniś w czerwonych butach, marynarce i kapeluszu typu Panama - to postacie, w których przegląda się szczera i prostolinijna Ameryka z prowincji. Greendale to wreszcie niezwykła muzyka, która harmonijnie współgra z obrazem filmowym.

W małym, amerykańskim miasteczku żyje pozornie zwykła rodzina Greenów. Akcja toczy się głównie w ich domu oraz malowniczej okolicy, w miejscach wyznaczanych przez mapę. Pojawia się tu szereg rozmaitych postaci: córka - buntownicza nastolatka, walcząca "w słusznej sprawie", dziadek broniący honoru rodziny nawet za cenę własnego zdrowia, ojciec, którego obrazy jakoś nie chcą się sprzedawać w galerii... całości dopełnia pojawiający się to tu, to tam figlarny diabeł, cichaczem ingerujący w niektóre wydarzenia...
Film sprawia wrażenie nakręconego amatorską kamerą. Całość jest podzielona na części, tak jak utwory na płycie. Klimat tworzą melancholijne ballady Neila Younga, jednoczesnego autora scenariusza i zdjęć. To muzyka odgrywa najważniejszą rolę; stwarza fabułę, pozwala jej "płynąć".