Gritt, aspirująca artystka, prekariuszka i awanturnica z pomysłami, orbituje na obrzeżach norweskiego świata sztuki. Stara się wydrzeć dla siebie choć kawałeczek tortu, którym zajadają się uznani artyści z tłusto dofinansowanymi projektami, wpływowi krytycy i ambitni galerzyści. Chce zrobić zaangażowany spektakl teatralny "The White Inflammation", lecz nie potrafi ująć w słowa, o czym dokładnie ma on być. Pewnie dlatego trudno jej uzyskać dofinansowanie. Gritt jest przekonana, że Norwegia popada w marazm, chce więc odprawić na fiordach Oslo magiczny performance, który zdejmie z całej Skandynawii klątwę apatii. Tragedia polega na tym, że nikt nie chce słuchać tego, co Gritt ma do powiedzenia. Na domiar złego kolejne drzwi zatrzaskują się jej przed nosem. Z każdym kolejnym rozczarowaniem niespokojna praca kamery staje się coraz bardziej opresyjna, odzwierciedlając chaos w głowie i życiu młodej kobiety. Jednocześnie film subtelnie sugeruje, że wszystko mogło potoczyć się inaczej. Czy Gritt gdzieś po drodze przegapiła zakręt?