Brzdąkający smętne piosenki o miłości życiowy nieudacznik zostaje wywalony z knajpy, gdzie dotąd grywał i przypadkiem trafia do domu, gdzie w zamian za sprzątanie i przygotowywanie posiłków starszej kobiecie mieszkającej na poddaszu dostaje bezpłatny pokój. Tam też poznaje trzy osoby, interakcja z którymi stanowi sedno fabuły - faceta mieszkającego w stojącej na podwórku przyczepie campingowej, jego grającą na gitarze, bardzo atrakcyjną dziewczynę oraz faceta, który powoli wyrasta z gleby w piwnicy. Właśnie tak. Najpierw jest dłoń, potem dłoń z ramieniem (posługująca się językiem migowym), następnie ramię z korpusem, etc, etc.

Pomysł jest niezły, wykonanie - mimo niskiego budżetu i zaangażowania w projekt całej rodziny Ratliffów - również (dobre - choć z lekka odbarwione - zdjęcia, sensowne aktorstwo, normalne dialogi, fajny klimat i urocza muzyka - naturalnie gitarowa), tyle że wkurza odpychający charakter głównego bohatera (mówiąc literalnie - jest idiotą, który wszystko paprze i ma potem o to pretensje do całego świata), a także rozczarowuje rozwleczona, pustawa fabuła, w dodatku licho zamknięta (tak naprawdę nic nie zostaje wyjaśnione). Mimo to jednak film ogląda się całkiem sympatycznie, jest on bowiem mieszanką komedii z melodramatem, z lekkim dodatkiem fantasy (gość rosnący w piwnicy).

Z pewnością jednak nie ma co tu szukać horroru, bo nigdy go tutaj nie miało być, nawet wliczywszy finał opowieści. Fiszka "horror" w przypadku tego filmu jest kompletnym nieporozumieniem.

Ogólnie wychodzi mi więc coś pośredniego między 5/10 a 6/10...