Właściwie to już przed tym jak zobaczyłem ten film to mogłem mu dać 10 pkt. Ja poprostu kocham takie rzeczy, a słysząc o wspaniałych zdjęciach Idziaka i wiedząc, że Zimmer robi muzyke nie mogłem się doczekać Black Hawk Down. A kiedy przyszedł ten moment to wyszedłem z kina tak zaaferowany, że aż zgubiłem portfel. BHD jest świetny, znakomicie zrobiony, (oklaski na stojąco dla pana Idziaka) zagrany i opatrzony genialną muzyką. Duże uznanie należy się również Scottowi, który ustrzegł się przed błędem, popełnionym przez Baya w Pearl Harbor. Chodzi o to, że rozłożył on akcję na cały film (nie rezygnując przy tym z fabuły), a nie na określony moment. I dzięki temu mogłem co pare minut delektować się precyzyjnie zrobionymi i podanymi scenami, natomiast Bay rzucił wszystko w jednym momencie tak, że jedna świetna scena zostawał przytłoczona kolejną już nie tak dobrą i wszystko sie mieszało nie robiąc już takiego wrażenia, a pozatym w Pearl Harbor jest kilka dobrych momentów, a potem nuda, natomiast u Ridleya cały czas coś się dzieje. Z aktorów najbardziej podobała mi się rola Sizemora, McGregor również wypadł bardzo dobrze i to chyba jego bohaterowi dostało się najmocniej, bo jeśli mnie pamięć nie myli to z cztery razy obrywał z tego RPG. BHD jest obazem bardzo brutalnym, ale przez to również realistycznym (choć nie wiem czy moge użyć tego słowa, bo nigdy w życiu nie byłem na żadnej wojnie), lecz mimo całego rozmachu BHD mi najbardziej podobała się scena w której generał grany przez Sheparda ściera krew z podłogi w szpitalu.