Jest to film bardzo indywidualny w odbiorze. Każdy na tym forum chwali go, lub krytykuje za ten sam element, dlatego nie polecam sugerować się cudzą opinią przed obejrzeniem. Jedni twierdzą, że to dobre sci-fi, inni, że beznadziejne, albo wcale nie sci-fi i należy skupić się na głębszym znaczeniu. To samo z fabułą, grą aktorską, wartością samego filmu. Trzeba przyznać, że każdy ma trochę racji. Ta ambiwalentna dziwaczność była jednak według mnie zaletą całości. Film zdołał przez cały czas podtrzymywać moje zainteresowanie, pomimo braku konkretnych odczuć w stosunku do bohaterów, niejasnej fabuły i - niestety - braku konkluzji. Jest dobrze skonstruowany, przyjemny dla oka, aktorzy zagrali poprawnie. Każda rola była wyraźna i szkoda, że to Pattinsonek był gwiazdeczką, bo nie znoszę tego drewna, grającego drewniane role z wiecznym zatwardzeniem na twarzy.
Szczerze przyznam, że nie mam pojęcia, co autor miał na myśli tworząc ten film. Można spekulować, że film miał głębsze znaczenie, że poruszał temat ludzkich instynktów w obliczu pustki, ale zostało to przytłoczone absurdalnymi scenami i obsesją spermy. W moim odczuciu, przewijająca się co chwilę żenada i zniesmaczenie, to nieudana próba zszokowania widza w stylu Von Triera. Co zadziwiające, film nie był przy tym męczący, jak u wspomnianego pana. Ostatnich minut (statku z psami i dotarcia do celu) zupełnie nie rozumiem i nie wiem, czy coś miały znaczyć, bo nic nie udało mi się wykoncypować.
Film pozostawiam bez oceny, bo w moim odczuciu zasługuje zarówno na ocenę dobrą i negatywną, a średni też nie był, bo jednak wyróżnia się z tłumu i z pewnością zapamiętam go na dłużej.