Peter Jackson zakończył „Bitwą Pięciu Armii” swoją przygodę z Hobbitem. Prowadzony za ręke oddałem się temu światu, przeżywając retrospekcję wydarzeń z młodszych lat, szukając różnych analogii. Niestety, nie czytając wcześniej wydarzeń sprzed „Drużyny Pierścienia” reżyser wywołał we mnie (przypuszczam, że nie zamierzony) efekt tytułowej podróży w czasie. Całkowicie omijając spoilery stwierdzam, że trzecia część bardzo dojrzała, nie ma już w niej beztroskiego biegania po górkach a starcie z faktami i konkretna akcja. Muzyka wciąż trzyma klimat Śródziemia, pojawia się szeroki bestiariusz i ciekawe odwzorowanie charakteru krasnolódów z elfami. Czepiał bym się green boxa, oglądając wersję 3D w początkowych scenach raziło płaskie tło, które brzydko kontrastowało z wodą. Prztyczek Legolasowi za jego skakanie po „schodkach” w trakcie walki.

Hobbit jest smaczkiem dla entuzjastów Tolkiena, dla reszty będzie to po prostu fajny, ciekawy i dobrze zmontowany film. Zmierzając do oceny, nie pozostaje mi nic jak dyszka dla przygód Bilbo, choć ogółem film otrzymuje 9/10. Od jakiegoś czasu odkryłem w sobie raczkującą wrażliwość, przez co „Bitwa Pięciu Armii” mnie serdecznie wzruszyła. Być może to przez książki albo po prostu się starzeje..