Był bardziej ciekawy świata niż reszta Hobbitów razem wzięta.

Nie wystarcza mi to - nie rozumiem jak gandalf wybrał akurat tego hobbita - prosiłbym o jakiś odnośnik, źródło, cokolwiek

Bilbo w dzieciństwie marzył o podróżach w nieznane kraje - nawet w filmie była o tym mowa i to było przyczyną wyboru Gandalfa. Próżno było szukać innego hobbita, który wystawiłby nos za próg własnej nory. Nie było to nigdzie wytłumaczone wprost, ale nietrudno się domyślić z informacji, jakie już mamy.

Z bardzo prostego powodu. Tolkien chciał Hobbita jako główną postać. Bilbo nie miał żadnych wyraźnych powodów by wyruszyć, a Gandalf by go zabrać.

Z "Niedokończonych Opowieści"

"Zaczynałem się poważnie martwić sytuacją tu Północy, gdy pewnego dnia spotkałem Thorina Dębową Tarczę. Zdarzyło się to chyba w po łowie marca roku 2941. Wysłuchałem jego opowieści i pomyślałem: "Bądź co bądź mam tu wroga Smauga! I to takiego, któremu warto pomóc. Muszę zrobić, co w mej mocy. Winienem wcześniej pomyśleć o krasnoludach". A potem pojawił się jeszcze ludek z Shire'u. Nosiłem ich ciepło w sercu od czasu Długiej Zimy, której nikt z was nie może pamiętać *. Naprawdę kiepsko było wtedy z nimi, popadli w tarapaty jak rzadko. Najpierw umierali z zimna, a potem nadeszły dni wielkiego głodu. Przy tej okazji niejeden mógł poznać ich wielki hart ducha i gotowość, z jaką wspierali się wzajemnie. Przetrwali tylko dzięki solidarności i
nieskłonnej do narzekań wytrwałości. Chciałem, by żyli sobie dalej, ale widziałem już, że prędzej czy później znów przyjdzie zły czas dla ziem na Zachodzie, chociaż inny tym razem: okrutna wojna. Uznałem, że aby przejść ten okres bezpiecznie, potrzebują czegoś więcej niż do tej pory. Ale czego? Cóż, winni być nieco bardziej ciekawi, rozumieć więcej z tego, co ich otaczało, poznać swe miejsce w świecie. Oni zaś zaczęli zapominać o początkach swego plemienia; gubili gdzieś legendy, tracili nawet tę odrobinę wiedzy o wielkim świecie, którą niegdyś posiedli. Jeszcze nie wszystko przepadło, ale pamięć o tym, co wspaniałe i straszne, z każdym dniem zanikała. Nie da się jednak całego narodu szybko nauczyć takich rzeczy. Nie było na to czasu, ale przecież zawsze trzeba od czegoś zacząć, od konkretnej osoby. Śmiem twierdzić, że ktoś taki został już wcześniej "wybrany", ja wszakże czułem się powołany, by wybierać, tak i zdecydowałem się na Bilba."

Myślę, że tak fragment wystarczy, jeżeli nie, zapraszam na pw.

dodatkowo:
- To właśnie chciałem wiedzieć - utracił Peregrin. - Czemu to zrobiłeś?
- A jak ty wybierałbyś hobbita stosownego do takiego zadania? - spytał Gandalf. - Nie zdołałem przyjrzeć się wszystkim, Shire jednak znałem wówczas całkiem dobrze, chociaż w chwili gdy spotkałem Thorina, dwadzieścia lat już nie odwiedzałem tego zakątka, zajęty mniej miłymi sercu sprawami. Naturalną koleją rzeczy, gdy wspomniałem znanych mi hobbitów, powiedziałem sobie:
"Potrzebna mi domieszka krwi Tuków" (ale nie zawielka, mości Peregrinie) " i jeszcze solidna podstawa, powściągliwości, może jakiś Baggins". To z miejsca skierowało moją uwagę na Bilba.

Wielkie dzięki za zaangażowanie - na taką odpowiedź liczyłem.

cytowany fragment jest świetny, mogę tylko dodać jedną rzecz: Bilbo pochodzi od Tuków- zwróć uwagę na to, lie razy Biblo porównuje się do nich w trakcie filmu - także Gandalf odnosi się do tego pochodzenia, decydując się na Bilba. Czarodziejem kierowała jednak przede wszystkim nadzieja - nie mógł być do końca pewien, czy Hobbit w pewnym momencie nie zawróci. Sam hobbit też nie wiedział tego niemal do końca pierwszej części. O tym, że wybór Gandalfa był słuszny można przekonać się w dwóch momentach - kiedy darował życie Gollumowi i oczywiście, w chwili, kiedy uratował Thorina.