Opowiedziana w tym filmie historia miała potencjał. Walka o równe traktowanie i szacunek, ludzi skazanych na niesprawiedliwie wysokie wyroki za małe przewinienia powinna poruszyć każdego widza. Do tego dochodzi "zły" naczelnik, znęcający się nad więźniami.

Niestety mam wrażenie, że reżyser nie zapanował nad historią i nie wiedział do końca czy chce zrobić film o więźniach i ich wspólnych relacjach, czy film o walce o swoje prawa.

Na początku film wciąga, ale po pewnym czasie widz zaczyna się irytować. Scenarzysta nie popisał się i wykorzystał sztampowy wzór: "zły naczelnik" kontra "dobry więzień". I na tym nie koniec. Film pełen jest, aż do przesady patetycznych scen śmierci i rozmyślań bohaterów. Fabuła rozwija się nie logicznie (np. jak naczelnik więzienia może kierować akcją odbijania więźniów, podczas gdy na miejscu znajduje się wojsko). Lub przeskoki w czasie: rozmowa głównych bohaterów w domu, cięcie i jadą oni już samochodem z porwanym urzędnikiem prezydenta, dochodzi do strzelaniny, w której z znienacka pojawia się naczelnik. To zwykłe pójście na łatwiznę.

Na szczęście film ma też dobre strony. Z pewnością warto zwrócić uwagę na dobre aktorstwo (przynajmniej w odniesieniu do dwóch aktorów), oraz na dobrze dobraną muzykę. Dobrą pracę wykonał także operator, który bawił się kamerą i raz trzymał ją w ręce (przy scenach walk), raz umieszczał ją na statywie i tworzył łagodne ujęcia. Plus ciekawe zbliżenia na detale przy rozmowach dwóch przeciwników.

Wg mnie ten film powinien chwytać za serce i ścisnąć je bardzo mocno. Lecz mimo dobrego i mocnego tematu, reżyserowi nie udało się wykonać zadania, czyli przekonania widza do tego, że walczący o sprawę więźniowie mieli rację. Zamiast tego polecam film "Midnight Express" także oparty na faktach.