Bardzo dobry koreanski dramat sensacyjny, w dodatku oparty na faktach.
Glowny bohater Ji to drobny zlodziejaszek. Po zamieszkach, kiedy przed Olimpiada w Seulu policja usuwala nielegalne zabudowania, trafil on do wiezienia.
Dyrektorem okazuje sie czlowiek, ktory spowodowal ofiary w ludziach podczas 'czyszczenia Seulu' jak sam to nazwal (a smierc poniosla bliska Ji osoba).
Bity i ponizany razem z wspolwiezniami z celi decyduje sie na ucieczke. Kazdy z tej grupiy ma jakies marzenie, ktore chce spelnic na wolnosci. Ji chce porozmawiac z prezydentem o zniesieniu ustawy o dozorze w areszcie dzieki ktorej tacy ludzie jak sadystyczny dyrektor moga bezkarnie znecac sie nad ludzmi i bezprawnie przedluzac wyroki.
W dodatku do wiezienia trafia mnostwo osob z kilkunastoletnimi wyrokami za zwykle drobne kradzieze, a politycy defraudujacy miliony dzieki wplywom i pieniadzom pozostaja praktycznie bezkarni. Wlasnie o tej niesprawiedliwosci Ji chce wykrzyczec swiatu.
Swietnie zagrany, ze znakomita, wpadajaca w ucho piosenka pod koniec.
A jednoczesnie troche denerwujacy, bo widz ma swiadomosc ze nie bedzie tu klasycznego happy endu.
Wspomniana ustawa zostala zniesiona dopiero w 2005 roku, juz po realizacji filmu.