Po obejrzeniu „Lady for a Day” (pl. arystokracja cienia) i przeczytaniu paru recenzji tego oto dzieła miałem naprawdę duże nadzieje, liczyłem właśnie na coś w tym absurdalnym stylu tylko bardziej przemyślane i samoświadome.

„Lady for a Day” mimo dość naiwnej fabuły jest przede wszystkim śmieszna, czego o tym dziele powiedzieć nie można. Dostajemy do bólu sztampową komedyjkę miłosną, w której od początku wiemy do czego to wszystko zmierza i w której wydarzenia na ekranie są po prostu durne. Tak w „lady for a Day” też były ale to właśnie było zabawne tam, np. Dave the dude wykręca się z potrójnego morderstwa ckliwą historyjką o matce menelicy co chce tylko spędzić czas z córką, po czym gubernator i cała śmietanka towarzyska stanu zjeżdżają się na jej imprezę… no przecież to jest tak absurdalne że aż prześmieszne. A tu? Tu po prostu jest głupie. 43 min filmu zajęło nam żeby ktoś rozpoznał osobę z pierwszych stron gazet, nawet osoby które jej szukały jej nie rozpoznały jak że niesamowitym zabiegiem rozczochrania włosów. I jeszcze pare innych takich głupotek i zbiegów okoliczności typu obudzenie się gospodyni w środku nocy, zepsucie się auta itd. Itd. Na koniec nawet zły ojciec staje się dobry. No serio tu nie ma nic ciekawego, a śmiałem, wsm to nawet bardziej prychnąłem raz i już nawet nie pamiętam na jakiej scenie.

Ja zachwytów nie rozumiem, ale może to ze mną jest coś nie tak.