Faktycznie to niejednoznaczna scena, jednocześnie jedna z najmocniejszych. Ja ją odczytałam jako powierzenie Miecia losowi, przeznaczeniu - jak koń go zabije, to pewnie tak miało być. Dla mnie to był obraz ojca niepogodzonego z tym, jakiego ma syna, z drugiej bezwolnego, podporządkowującego się ślepemu losowi. To był słaby człowiek. Osobiście znienawidziłabym takiego ojca.

To akt miłosierdzia i rozpaczy z wielkiej ojcowskiej miłości. Ojciec wie, że w tamtych czasach niewidomy chłopak nie poradzi sobie i chce mu oszczędzić ciężkiego życia, ale oczywiście sam nie jest w stanie go zabić. Idąc w skojarzenia i interpretacje to jakby Abraham składający Izaaka w ofierze Bogu. Bóg - Koń - Natura odrzucają oczywiście tę ofiarę, jako sprzeczną z naturą. Inaczej niż w Biblii - ojciec nie zostaje nagrodzony za posłuszeństwo, ale pokarany ślepotą. Takie luźne rozważania. Dziękuję za zwrócenie uwagi na tę scenę.

Ojciec chciał go zabić. Nigdy nie lubił Mietka . Zawsze go odpychał. Nigdy nie był z nim u lekarza. Umieścił go między końmi gdy Mietek miał około 3 lat. Gdy Mietek był po operacji jako dziecko miał zalecenia by stopniowo przyzwyczajać się do światła. Matka zakładała więc koce na okna. A ojciec je ściągał. Po sytuacji z końmi Matka Mietka zostawiła ojca i zamieszkała u swojego starszego syna Jana Kycia który już miał swoją rodzinę. Tak była prawdziwa historia.
Pozdrawiam
Wnuczka Jana Kycia Beata

Dziękuję za przedstawienie rzeczywistej historii. Ja znam ją tylko z filmu i nie było to tam tak jednoznaczne, dlatego napisałem, że to luźne rozważania/interpretacje, które jak się często okazuje dalekie są od życia. Pozdrawiam serdecznie