Moim zdaniem zakończenie kwalifikuje się jako zbrodnia na dobrym filmie. Do czasu sceny w "siedzibie Oka" film był świetny, chyba lepszy, niż pierwsza część.
A zakończenie? Deus ex machina. Po co niby robić z Freemana tego dobrego? Nic na to nie wskazuje, to niczego nie wyjaśnia. Tylko dla zaskoczenia. Słaby chwyt.
Cała ta rozmowa jest tak słaba, na siłę patetyczna, nie wzrusza, lecz żenuje. Cztery słowa Daniela Atlasa ("our friend and leader") miały większy potencjał wzruszania niż te 6 minut gadania o ojcu, dorastaniu, zemście itd.
Jedyna teoria: po co? Naciągana, ale napiszę. Świat potrzebuje Freemana w roli mentora (którego gra prawie wszędzie). W jednym filmie był tym złym, ale prawa kina na to nie pozwoliły i musiano zrobić z niego mentora w sequelu.