Czytam komentarze i nadziwić się nie mogę. Mam wrażenie, że spora część osób idzie do kina,
aby znaleźć błędy, dziury w scenariuszu, może dźwięk opóźniony o sekundę w jednej ze scen?
Druga kwestia - to nierealne! Absurd! Przeczy prawom fizyki! Oczywiście - oni wszyscy wiedzą
najlepiej, jak będzie wyglądała technika za kilkadziesiąt lat, są zaznajomieni z najnowszymi
nowinkami technologicznymi, badają na bieżąco odkrycia NASA, na pewno sami byli w
kosmosie, może nawet próbowali jednak spróbować żyć w okolicach tej czarnej dziury, ale
niestety im się nie powiodło! W końcu to film dokumentalny, na początku którego pada
stwierdzenie - film pokazuje przyszłość, patrzcie - tak kiedyś będzie, na pewno!

Poszedłem do kina. Dałem się porwać, po prostu. Bez czepiania się o szczegóły, bez
zastanawiania się - czy to jest realne? Moje myśli zaprzątały raczej inne kwestie - ogrom
wszechświata, świadomość, jak ludzie wiele już osiągnęli w kosmicznej materii, fascynacja tym,
czego jeszcze nie znamy. Momentami czułem się, jak gdybym znowu miał 10 lat i oglądał jakąś
niesamowitą bajkę. Będąc dzieckiem wiele razy odczuwaliśmy niesamowite emocje, ciepło w
środku spowodowane jakimś mającym dla nas wielkie znaczenie wydarzeniem. Z wiekiem to się
zatraca. Na szczęście są takie momenty jak ten film - dzięki niemu znowu można sobie
przypomnieć ten niesamowity dreszczyk emocji, coś, co czego nie odczuwa się już tak często,
powoli tracąc dziecięcą fantazję. Dlatego współczuję wszystkim, którzy zamiast poddać się i (po
prostu!) doskonale się bawić, czepiają się o każdy możliwy szczegół.

Pozdrawiam :)