trzydziestokilkuletni bohater grany przez 80 letniego De Niro, ruszający się jak ktoś po dwóch wylewach, w tym jednym przed chwilą, wyrzucający kolesia przez szybę i okładający go stetryczałymi kopniaczkami to, jak dla mnie kwintesencja tego filmu. Na te nienaturalnie ponaciągane ryje nie da się patrzeć, a Joe Pesci to już ledwo mówi. To jest najlepsza parodia kina gangsterskiego jaka kiedykolwiek powstała. Mistrzowie są starzy i próba ukrycia tego faktu ze strony Scorse jest jak dla mnie żenująca. Dlaczego bohaterów w młodości nie zagrali młodzi aktorzy? Czy hollywood jest już tak odrealnione, że oni naprawdę myślą, że oszukują naturę i nikt nie będzie się w stanie zorientować ile mają lat. Starość da się zagrać, ale jak widać młodości już nie. Nie byłem w stanie się wkręcić i uwierzyć w tą historię.