Brytyjczycy mają najsłabszy dynamit na świecie. Robi umiarkowanie głośne bum, trochę się dymi i nie zostawia żadnych śladów po wybuchu, nawet dołeczka. Z kolei odrąbanie ręki siekierą wcale nie jest tak złe, jak mogłoby się wydawać. Nawet tytułowy terror jest dosyć angielski - potworki są na tyle flegmatyczne, że mogłyby realnie zagrozić jedynie paralitykom, co daje bohaterom czas na spokojną rozmowę od czasu do czasu.

Ale z drugiej strony akcja dzieje się na wyspie, a stwory nie dość że dzielą się na dwa co sześć godzin, to jeszcze są niezniszczalne! Zatem w tym wypadku terror jest wręcz namacalny! Owa przyczyna trwogi z wyglądu przypomina żółwią skorupę w kształcie gwiazdy, porusza się na ślimakopodobnej stopie, a w miejscu głowy ma wysuwaną mackę. Rusza się jak mucha w smole i wyżera kości ze swych ofiar.

Dla wielbicieli horrorów drugiej kategorii może brzmieć zachęcająco, jednak film jest trochę nudny. Stwory wyglądają biednie - gumowe, proste, bez żadnych fajnych detali. Nawet aż tak nie śmieszą. Jedną z lepszych scen jest atak z drzewa, naprawdę zabójczy. Film ogląda się bezboleśnie. Dostajemy odrobinę lekkiego humoru, aktorstwo nie kłuje w oczy, można poczuć wyspiarski klimat (głównie za sprawą jesiennej pogody i wszechobecnej wilgoci).

Ujdzie.