Moim zdaniem absolutnie nie ma tutaj gloryfikowania przemocy. Osoby, które w dzieciństwie doświadczyły toksycznych zachowań bardzo często nawet nieświadomie tolerują w dorosłym życiu więcej sytuacji które dla innych dawno oznaczałyby zakończenie relacji. Takie osoby mają też syndrom ratownika, wydaje im się, że mogą i powinny toksykowi pomóc. To jest złożony mechanizm. Lily na początku nie chciała zobaczyć i uwierzyć w powtórkę historii z dzieciństwa, to było trudne do zaakceptowania, że znalazła się w tej samej sytuacji co matka. Natomiast dość szybko podjęła decyzję o zakończeniu relacji, mimo, że mocno kochała Ryla. W książce Ryle zdawał sobie sprawę, że ma ogromny problem i wymaga pomocy. I książka i film wyraźnie pokazują, że dla wielkiej miłości czy namiętności nikt nie powinien cierpieć, że dla dobra wszystkich należy to zakończyć.