Przyznam, że teatralność gestów, spojrzeń i bardziej niż oczywisty, podział na "dobrych" i "złych" najpierw irytują, a potem już właściwie bawią. Zwłaszcza początkowy Iwan doprowadza do łez ze śmiechu. Żal, bo spodziewałam się mocnej roli, a niestety teatralność jest tu groteskowo karykaturalna. Szkoda. Wszelakie postacie w tym filmie są tak "grubą kreską" narysowane, że trudno takie coś przełknąć.
Jedyna "osłoda", to strona wizualna. Tu rzeczywiście, czapka z głowy. Ujęcia odważne, niejednokrotnie bardzo nie-typowe "cięcia" w kadrowaniu, troszkę naciągana zabawa cieniem, ale wizualna strona zrobiona z klasą. Teraz jest na poziomie, a w latach 40-tych iście powalająco-odkrywcze! Nawet stroje i wygląd postaci, mimo, że muszą pasować do tych "płaskich karykaturek", jednak stworzone ciekawie. Treść pominę.
Jako że sympatyzuję w nieszczęśnikach po złej stronie, polubiłam niedoszłego następcę tronu, poczciwego głupka - który wiadomo jak kończy. Przynajmniej głupek nie jest /poza stroną wizualną/ przerysowany:)