Film niezły jako komedia i rzeczywiście bardzo dobre kreacje głównych bohaterów tej, podkreślam komedii!
A irytację wywołuje unie nie tyle sam obraz, a te wiodące prym na forum zachwyty co do prawdziwości, realistyczności do bólu, życiowości tego filmu. Bo generalnie to akurat jest kompletną bzdurą. Owszem może on i jest na faktach, może i całkowicie szczery, ale tylko w odniesieniu do pana Kondratiuka. Przecież jak się choć trochę zastanowić nad tym co widzimy na ekranie toż to prawdziwa idylla jest. No jak już kogoś dotknie los tak jak Łukaszewicza w tym filmie to nie można sobie wyobrazić lepszego obrotu spraw. Wszyscy się kochamy i żyli względnie długo i szczęśliwie. A gówno! Tak to może jest w filmie, a rzeczywistość to jest pot, krew i łzy bezsilności... i gówno dosłownie. A potem się umiera... często w bólu i cierpieniu, a nie raz i samotnie... względnie lub dosłownie. I pomijam tu już fakt, że różnie się kształtują stosunki rodzinne, że tej rodziny, a przynajmniej najbliższej może w ogóle nie być, ale zwróćcie uwagę na fakt iż jednak bohaterowie filmu raczej nie należą do tych co to żyją od przysłowiowego pierwszego do pierwszego i materialnie mają raczej większe możliwości niż przeciętni zjadacze chleba.
A poza tym wszystkim co powyżej to na dobrą sprawę film w dużej mierze składa się ze w miarę szczątkowych epizodów, słodko-kwaśnawych od czasu do czasu, które w mym odbiorze nie stanowią w żaden sposób zwartej całości, ale pretenduje za to do rangi zamulacza imitującego całe spectrum prawdziwego właśnie życia dla tych którzy nigdy tych konkretnych i co tu ukrywać okrutnych przejawów ludzkiego losu nie doświadczyli. Od razu po obejrzeniu cieplutko się robi na sercu i wiara w to, że dobry bóg JHWH istnieje i czuwa nad swoim stworzeniem rośnie. @:-/
I nie dziwcie się mojej ocenie mimo takiego komentarza bo jako komedia (a tak przede wszystkim odbieram ten obraz) to jest to dosyć udany produkt mimo kontrowersyjnego tematu w kontekście komedii.