Jeśli robi się bardzo hermetyczny obraz w którym na barkach głównych bohaterów leży prawie cała odpowiedzialność to dobiera się ze szczególną dbałością obsadę, i o ile postać kobieca jest w miarę dobrze zagrana to męska niestety legła w gruzach. Główny zamysł, a i owszem, rokował nadzieję ale ani dialogi (a przecież w takiej monodramie grają pierwsze skrzypce) ani psychologia postaci ani nie są wiarygodne ani błyskotliwe. Głębia tego filmu została zaprzepaszczona prawdopodobnie przez brak studni na planie :) Relacje głównej pary dokonują niemożliwości i zamiast skakać jak zapis EKG, utrzymują w miarę równy poziom, bez zrywów i skoków. Ten film raczej jest dobrą reklamówką domków głównego sponsora filmu, niż produktem mogącym mienić się szyldem ambitności.
Jednakże jest polski +
reżyser i scenarzysta to ten sam człowiek - czyli kino autorskie +
ciekawy pomysł +

W sumie warto obejrzeć, a na tle amerykańskich gniotów wręcz błyszczy. Jednak pan Robert Wrzosek powinien się zastanowić czy nie pozostać przy graniu w serialach i pomysł z reżyserką porzucić.

Dokladnie :)