Żeby nie było, że bronię tej "wybitnej" produkcji: No Panie, ale kto tu szuka intelektu a aktualnych horrorach i to szczególnie tych z pierwszej ręki. Typowy odbiorca tego tak popularnego stylu chce się przestraszyć z 5 razy podczas oglądania i nie zmęczyć się. Podstawowe elementy sukcesu są jak najbardziej obecne w tej produkcji. Ciekawe otoczenie? Jest; Dwie tępe jak stołowe nogi bohaterki? Są; Tajemniczy nieznajomy? tez jest; Jumpscare'y? No i tutaj nie pykło; Ciekawe stwory? Są; Straszne Stwory? nie pykło2. Piszę to mając przed sobą jeszcze 10 minut z nadzieją w sercu, że jednak coś się może w końcu zadzieje.

Większość odbiorców i twórców postrzega gatunek horroru zbyt tendencyjnie jako popularne straszaki mające wywołać strach, lęk czy uczucie niepewności, osaczenia. To jedna strona horroru , która nie musi być jedyną regułą definiującą horror. Kino grozy to nie tylko płytkie horrory mające straszyć znudzoną widownie, to także jeden z najciekawszych gatunków filmowych mogących zainteresować tym co tajemnicze, niezwykłe, niewyjaśnione. Ponadto horror znakomicie łączy się z każdym innym gatunkiem filmowym , przez co zwiększa swoją skalę odziaływania na widza, w którym strach jest tylko początkiem istoty kina grozy. Jeruzalem to nie tylko filmowa pustynia intelektualna, ten obraz nie ma wiele wspólnego z mrocznym horrorem z głębszym przekazem .Nawet jako kino akcji film jest przeciętny. Odniesienie fabuły tego kiepskiego obrazu do głębi i złożoności Jerozolimy tylko pogarsza poziom intelektualny filmu.

Nie dotrwałem tych 10 minut.