Moim zdaniem to film o chłopaku, którego przerosły oczekiwania otoczenia. Stanął przed
ścianą tych oczekiwań i nie dał rady jej skruszyć. Są na świecie samotnicy idący swoją
drogą, nierozumiani i nie dający się rozłożyć na części. Nie dodają do nich instrukcji obsługi
człowieka. Dopóki się realizował w swój sposób i zawsze mógł w razie czego obrócić się na
pięcie i odejść - jakoś było. Gdy zaczęło się "musisz, powinieneś, wypadałoby" - nie mógł
się odnaleźć w takiej rzeczywistości. I pękł w najbardziej zdecydowany sposób, w jaki
człowiek rozsypać się może.
Strasznie smutno-blokowa historia, taka "bez przyszłości". Fajne zdjęcia chropawo-
śmierdzącej rzeczywistości. Film mnie trzyma już 48 godzin i chyba tak jeszcze jakiś czas
będzie... Tylko w warszawskim Multikinie kapturowe buractwo nie mogło wysiedzieć na sali
spokojnie. Są gorsi od dzieci kukurydzy.