Film jako film jest całkiem niezły, broni się względnie fajnymi zdjęciami, solidnymi kreacjami aktorskimi, bardzo
chwalę ogólnie nieznaną obsadę wspartą garstęczką "rozpoznawalnych mord", ale jedno nie daje mi spokoju.
Dlaczego robi się filmy o takich ludziach? Nie znam oczywiście dokładnie historii grupy, tych ludzi, znam tylko te fakty,
które trafiły do obiegu oraz te przedstawione w filmie, ale czy tylko ja mam wrażenie, że film zaszkodził wizerunkowi
Paktofoniki i Magikowi bardziej niż pomógł? Grupa trzech meneli, wiecznie bez grosza, wiecznie żebrających,
wiecznie bez roboty, zlewających szkołę, bliskich, wszystko. To mają być bohaterowie? Sama muzyka grupy PFK też
nie dorasta do pięt osiągnięciom Kalibra, skąd ten cały boom? Tworzenie otoczki cierpiętnictwa Magika, który pod
naporem najbanalniejszych problemów świata (bo co on mógł mieć? Niemoc twórczą? Ćpuńską paranoje? Strach
przed wojskiem? Bo na swoje życzenie stracił rodzinę?) skacze z okna. To jest bohater? Tchórz, przećpany łeb, który
nie potrafi wziąć życia w swoje ręce? Fokus i Rahim, przedstawieni w filmie w totalnie negatywny sposób ("nie chce
mi się nagrywać, idę spać"; "odpuść, zróbmy to na odpał, nie będziemy poprawiać" itp.), w wywiadach itp też nie robią
sobie lepszej otoczki. No błagam, banda trzech buraków, wieśniaków, nasi bohaterowie hip hopu? O co w tym
wszystkim chodzi?