Czuje się po seansie lekko oszukany. "Magik" to nie papież by go gloryfikować, jak każdy z nas był człowiekiem z krwi i kości, miał swoje słabości, które niestety w tym filmie przemilczano. Tanie chwyty rodem z głupich telenowel jak ten kiedy żona Magika, przypadkowo widzi męża na ekranie sklepowych kamer gdy przytula fankę. I niby takie "zbiegi okoliczności" i pech bohatera spowodowały, ze stracił ukochaną rodzinę i pogrążył się w desperackiej samotności. Gówno prawda, nigdy nie uwierzę w takie cuda, po prostu życie ze "zblazowanym artystą" który lubi sobie przyćpać i pociupciać po koncertach stało się dla niektórych nie do wytrzymania, najbardziej dla niego samego. Film oceniam jako niezły, nawet dobry, ale tylko jako fikcyjną historię o grupie chłopaków, którzy spełniają swoje marzenia i wybijają ponad przeciętność świata, w którym dorastali. Jako biografii Paktofoniki, a tym bardziej Magika filmu nie należy traktować, zwłaszcza, że jest bardzo niewiarygodny psychologicznie (by nie rzec przekłamany) w przypadku głównego bohatera.