Na film poszłam z dwóch powodów i pod tym kątem oceniałam film:
- po pierwsze jak został zrobiony film, któremu kawa na ławę podstawiono chwytliwy temat
- po drugie ze względów emocjonalnych, bo miałam szczęście słuchać Kalibra i Paktofoniki w czasach, kiedy się rozwijali, a nie kiedy kreuje ich kino.

Sam film został zrobiony miernie. Reklamowali go jak "Pasję" i jak "Pasja" jest tak bardzo o wszystkim, że aż o niczym.
Rola Magika pierwsza klasa, ale słabo pokazani Rahim i Fokus. Jakby był jeden Magik i jego dwóch przydupasów. Lokomotywa i dwa puste wagony nie wiadomo po co ciągnięte.
Fajnie, że pojawił się w filmie Marcin Dorociński, ale podciągnąłby ten film w roli np. Gustawa, a nie jakiegoś epizodowego gościa z festynu.
Film z zamierzenia dobry, ale finalnie klapa.

Co do pokazania chłopaków z zespołu - kto liznął tematu w okresie, kiedy występowali we trójkę, ten wie, że film zrobiony jest po łebkach. Mimo to rusza za serce.
Niepotrzebne są komentarze, że narkoman samobójca, że taki wulgarny pseudo-wzorzec, że przeciwko religii, itd. Ten film to opowieść o niebywale wrażliwym chłopaku, który kopany przez otoczenie zagubił się w emocjonalnym szambie.
Każde indywiduum jest czymś genialnym. Nie sztuką jest śpiewać o wydobyciu węgla brunatnego ani o obniżkach w dyskoncie. Sztuką jest śpiewać w swoim indywidualnym stylu o rzeczach kontrowersyjnych. Ryzykować tekstami, bawić się słowem i być w 100% sobą.
Teksty Magika (generalnie grupy, ale głównie jego samego) są wyjątkowe, niepowtarzalne, nieprzeciętne i nadprzeciętne.
Ci ludzie (Gutek, Fokus, Mag, Rahim, Abra Dab) to prekursorzy najpiękniejszego polskiego hip hopu jaki w ogóle był! Dlatego muzyka użyta w filmie - GENIALNA!


Całość na 10 możliwych oceniam na 5. Obejrzeć film trzeba, bo to kawałek historii - na pewno ogromny kawał historii polskiej muzyki.