Nieprawdopodobne, jak zwykły film może zmagnetyzować widza, wciągnąć za rękę na drugą stronę ekranu, zaprzyjaźnić się z oglądającym. Na pozór zwykły film, a posiadający duszę. Wyczekując na niego jak na gwiazdkę, nie zawiodłam się i zapewne obejrzę go jeszcze nie raz. Oddanie pełnego klimatu, fragmenty bez żadnych kwestii, wypowiadające więcej niż milion słów, no i w końcu coś o porządnej, interesującej tematyce. I wbrew pozorom nie mówię tu o samej grupie PFK, co o muzyce. Gdyby reżyser zdecydował nakręcić projekcję nt innej grupy, ale w taki sam sposób-tak jak wobec tego-nie przeszłabym obojętnie. Jedyne co mnie zdziwiło, była obecność jedynie gimbusów, mając trochę ponad 20, czułam się jak w przedszkolu. Z całym szacunkiem do grupy, ale w odróżnieniu od "zawsze wiernych gimbusów" nie ściągnę wszystkich kawałków, nie dołączę do ich grona, ale film polecę każdemu. Choćby po to, żeby nie pie...dolili, że Ci co robią hip hop to lenie i ćpuny. A "Jestem Bogiem" zostanie wciąż w pierwszej dziesiątce na traciliście.