Doceniam, i zawsze doceniałam twórczość Magika jak i reszty. Na film poszłam z
wielkim zainteresowaniem, mając nadzieję na film, który rozłoży mnie na łopatki; czy
może raczej - będzie na tyle dobry na ile sam temat jest dobry. A jako że temat na film
jest rewelacyjny tego samego oczekiwałam. Nie powiem - film udany pod wieloma
względami. Dobra gra aktorska, fajnie wplecione piosenki, stylistyka scenografii i wierne
oddanie stylu wypowiedzi tworzą dobry obraz - w sam raz na ocenę 6/10. Jednak w całym
filmie brakowało mi czegoś - zbyt mało czasu i uwagi poświęcono samej śmierci Magika
i powodom przez które popełnił on samobójstwo. Sam moment gdy nagle orientujemy
się, że to już - już teraz jest ten dzień, w którym się zabił, jest za krótki, nagły i
niepodkreślony - jako zbędny dodatek do całości. Zupełnie jak gdyby kręcono końcówkę
już na szybko, byle by zmieścić się w czasie.
Nie pokazano prawie zupełnie (prócz paru zachowań Magika) problemu jaki stwarzał fakt
jego schizofrenii - wydaje się, że jedynie osoby, które wiedzą coś o Paktofonice i Kalibrze
mogą w pełni odebrać film.
Muszę jednak dodać, że zakończenie w postaci pokazania prawdziwych zdjęć i zdań
pisanych przez Magika wywołały we mnie silne wzruszenie, a sens słów i całość jaką
tworzyły z jego sylwetką dotarły do mnie z całą mocą.
Reasumując - polecam, choć nie jest to film idealny.